به نظرت چرا آدم ها اینقدر اصرار دارن بگن برای انجام کارهاشون یا رسیدن به خواسته هاشون وقت کم دارن؟
اگه این آدم ها اینقدر اهمیت زمان رو می دونستن، چرا از ابتدا و شروع کار با دقت زیاد مشغول به فعالیت نمیشن؟
میدونی جواب این چرای بزرگ چیه؟
اینکه اونا غرغروترین آدمای دنیان فعلا. یه قانونی وجود داره در این عالم به نام عمل و عکس العمل.این قانون حاکم بر جهان هستی میگه:
اگه تو صبح زود از خواب بلند نشی، بعد از ظهر همون روز ازنگرانی تموم نشدن برنامه هات قطعا در رنج خواهی بود.
و دقیقا برعکس این هم وجود داره. آدم با نظم و ترتیب به نسبت بقیه ی آدم ها در آرامش و راحتی بیشتری هستش. ولی بذارید یه چیزی رو بهتون بگم: کسی که ادعای این رو داره که من خوب درس خوندم ولی در حال حاضر کمبود زمان دارم، باید بدونه اگه واقعا هر کاری که تا الان از دستش بر میومده رو انجام داده پس دیگه نگران بودن یه کار بیهوده است که همین الان هم داره تمرکز انجام کارش رو پایین میاره و باید به راه حل این ماجرا فکر کنه که خب حالا در این وضعیت چیکار کنم؟
اونی هم که این ادعا رو نداره (که هر کاری که از دستش بر میومده رو انجام داده) تا آخر این مقاله رو با دقت بخونه.
زمان تنها فاکتور در موفقیت و زندگی افراد هستش که ارزشش با هیچ عامل دیگه ای قابل مقایسه و جایگزینی نیست. ما هیچ دقیقه و ثانیه ای از عمرمون رو نمی تونیم به عقب برگردونیم و اگه تا الآن این اشتباه رو داشتیم که بدون توجه به با اهمیت بودن زمان پیش رفتیم و در حال حاضر متوجه اون شدیم،از الآن به بعد مواظب این عامل مهم و حیاتی در موفقیتمون باشیم. اگه غرغرو نباشیم، دیگه شکایت نمی کنیم که دیر شده و کلی زمان رو از دست دادیم و به جاش اگه باهوش باشیم از دقیقه های آخر این رقابت استفاده می کنیم.
اعتماد به خودتون رو اگه از دست دادین، بدونید در اشتباه بزرگی به سر می برید. چون در نهایت چه شکست بخورید و چه پیروز بشید مجبورید تا زمانی که زنده هستید به وجود و هستی خودتون اعتماد کنید. به استعداد و توانایی هاتون اعتماد کنید و به تلاش مجدد بعد از شکست هاتون. پس الآن وقت پا عقب کشیدن نیست. خیلی وقت ها لحظه آخر ورق بر می گرده.