میهای چیک سنت میهایی و روانشناسی مثبت

چیک سنت میهایی و یا میهالی روانشناس مجاری تبار در 29 سپتامبر 1934 در فیوم ایتالیا به دنیا آمد. فعالیت‌های او در زمینه‌ی شادمانی، رضایت و خوشنودی و خلاقیت، باعث شده او یکی از پژوهشگران برجسته در حوزه روانشناسی مثبت شناخته شود. چیک سنت میهای به دلیل فعالیتهای ارزشمندی که در زمینه روانشناسی مثبت انجام داده بود در سال 2009 برنده جایزه توانمندی‌های کلیفتون شد و همچنین در سال 2011 جایزه سیچنی را دریافت کرد.

پدر او آلفرد چیک سنت میهای سفیر مجارستان در ایتالیا بود و مادرش ادیث ینکویچ دی یزنیکز بود. در سنین بین ۶ تا ۱۲ سالگی شاهد جنگ جهانی دوم بوده است. او که پس از جنگ جهانی دوم به همراه خانواده‌اش به پناهندگی ایتالیا در آمد و در دبیرستانی دولتی تحصیل کرد. وی از همان ابتدا بنا را در یافتن شادکامی در زندگی گذاشت. از همان دوران نوجوانی این سوال ذهن میهالی را درگیر خود میکرد که چه چیز به زندگی ارزش زیستن می‌دهد؟ در پی یافتن پاسخ این سوال در نوجوانی به مطالعه فلسفه روی آورد و هم چنین مشغول هنر و مباحث دین و راه های زیاد دیگری می شود تا بتواند پاسخ را پیدا کند. تا این که، به صورت اتفاقی، با روان‌شناسی آشنا شد.

روانشناسی‌ مثبت‌ یکی از شاخه‌های نوپا در روا‌نشناسی‌ است که نسبت به دیگر شاخه‌های روان‌شناسی رویکردی متفاوت دارد. پس از جنگ جهانی دوم روانشناسی به دانشی تبدیل شد که به درمان اختلالات روانی میپرداخت و رویکردی شبه پزشکی به خود پیدا کرده بود. تمرکز روان‌شناسی در این هنگام بر روی نقاط ضعف، چالش‌ها و مشکلات بود و روان‌شناسان تلاش می‌کردند این مشکلات را حل کنند. این در حالی بود که به توانمندی و ویژگی‌های مثبت افراد کم‌تر اهمیت داده میشد. روان‌شناسی مثبت با این هدف به وجود آمد که این کمبودها را در روانشناسی جبران کند. آشنایی میهالی با آثار کارل یونگ سبب شد که میهالی در دانشگاه در رشته روان شناسی را برای تحصیل انتخاب نماید. مارتین سلیگمن میهالی را پیشروترین پژوهشگر در زمینه روانشناسی مثبت معرفی میکند. میهالی با کمک سلیگمن سال‌ها در تلاش بودند که روان‌شناسان جوان را تشویق نمایند در زمینه پیشگیری از اختلالات روانی از طریق تاکید بر نقاط قوت شخصیت و قابلیت‌های مثبت افراد کار کنند.