نمی‌توانم دوستش داشته باشم

نمی‌توانم دوستش داشته باشم... وقتی از سطح انتظاراتت پایین‌تر است، وقتی که بی‌وفایی کرده است وقتی تلاشی برای رابطه نمی‌کند.
نمی‌توانم دوستش داشته باشم... اما خودم را چی؟! آیا تو که نمی‌توانی دوستش داشته باشی، خودت را می‌توانی؟ وقتی نمی‌توانم کسی را پیدا کنم که مرا دوست داشته باشد، وقتی کسی را که دوست دارم، مرا دوست ندارد، وقتی روابطم کوتاه و موقتی است، وقتی آدم رویاهایم را پیدا نمی‌کنم، چگونه خودم را دوست داشته باشم؟
در اکثر اوقات پشت "نمی‌توانم دوستش داشته باشم!"، "چگونه با این شرایط خودم را دوست داشته باشم؟!" هم وجود دارد. آدمی که نگاهش به خودش مشروط است یعنی اگر جذاب باشد، خودش را دوست دارد اگر موفق باشد خودش را دوست دارد، هیچ گاه لایق یک رابطه‌ی خوب نیست. اکثر کسانی که نمی‌توانند رابطه‌ی مورد نظرشان را به دست بیاورند، هنوز در رابطه با خودشان هم نیستند. اما آیا دوست داشتن خویشتن، برای شروع یک رابطه‌ی خوب کافی است؟ نه متاسفانه.
فرض کنیم فردی فقط خودش را دوست دارد؛ عاشق خودش شده است چگونه می‌خواهد زمان و‌ فضا برای دوست داشتن دیگری ایجاد کند؟ این افراد معمولا آن قدر درگیر خودشان شده‌اند که اصلا دیگران را نمی‌بینند و وقتی دیگران را نمی‌بینند نمی‌توانند به آنها علاقه پیدا کنند. تو وقتی خیلی به خودت بپردازی، فرصتی نخواهی داشت که به دیگران بپردازی.
1. اگر خودت را به اندازه‌ی کافی دوست داشتی 2. اما فهمیدی که خودت برای خودت کافی نیستی 3. و فهمیدی که تو هم به نوبه‌ی خودت اشتباه داری 4. و تلاش کردی خوبی‌های دیگران را ببینی و بر آنها متمرکز باشی 5. و تلاش کردی که به دیگران خوبی کنی، حالا اگر کسی را نداشته باشم که به او خوبی کنم چه؟
مطمئن باش هنوز یکی از 5مرحله‌ی بالا راخوب انجام ندادی؛ ما نباید فقط معشوقه‌مان را دوست بداریم. تمرین عاشقی، مهربانی است، مهربانی به نزدیک‌ترین آدم؛ به همسایه، به والد، به همکار، به کودک کار، هیچ کس نیست که در دنیا کسی را برای دوست داشتن و تمرین عاشقی نداشته باشد.