قهر نکن لعنتی؛ قهر نکن!

یه سری آدم دنگی به دونگی می‌خوره با اولین اتفاقی که خوشایندشون نیست قهر می‌کنن، حرف نمی‌زنن، گوشی قطع می‌کنن و... اگر تعداد قهر کردن شما رو به افزایش است، اگر تحمل و صبوری اتفاقات ناخوشایند در شما کم شده، حتما این مرحم را تا انتها بخوانید!
‌‌معمولا در طی یک روز حداقل چندبار چیزهایی که می‌خوایم نمی‌شه، ممکنه تلفنمون بی موقع قطع بشه، اینترنت درست کار نکنه، ترافیک باشه و... تا اتفاقات بدتر مثلا دعوا با اعضای خانواده، قهر با یکی از همکاران و یک مشکل بزرگ کاری پس نه شنیدن و نشدن، این یه چیز طبیعیه اما...
‌‌خیلی از افرادی که عزت نفس ناسازگار (چه پایین و چه بالا) دارند حوصله‌ی اتفاقات بد مخصوصا نه شنیدن از دیگران رو ندارند و هر "نه" یا اتفاق نامطلوبی از طرف دیگران براشون پیش میاد رو یا میذارن به حساب قربانی بودن‌شون یا می‌ذارن به حساب احمق بودن و نفهم بودن و قدرنشناس بودن دیگران. حالا یه سئوال پیش میاد...
‌‌آیا کسی که با دیگران قهر می‌کنه و نمی‌ذاره دیگران خودشون و کارشون و حتی اشتباهشون رو توضیح بدن، آیا موفق به فهمیدن دیگران می‌شه؟! آیا کسی که دیگران رو نمی‌فهمه، احتمال بهبود روابطش هست؟! نه متاسفانه بیشتر کسایی که قهر می‌کنن گله دارن که دوست، همسر و اطرافیان خوبی ندارن اما خودشون معمولا خبر ندارن که علت اصلی این فقدان خودشونن!! 
چرا؟! چون تا زمانی که خودت مشکلات و حرفاتو به بقیه نمی‌زنی و نمی‌زاری دیگران هم این کار رو بکنن. خب نمی‌ذاری اطلاعات طرفین افزایش پیدا کنه و از جایی که صحبت به اطلاعات بیشتر احتیاج داره، قهر جلوی صمیمیت رو می‌گیره و این افراد بیشتر اوقات مجبورن دنبال رابطه‌ی جدیدی بگردن.
‌‌واسه همین دومین کار، یعنی عدم ثبات و تعهد در روابطشون باعث می‌شه باز هم روابط بدتری داشته باشن چون که از این رابطه به اون رابطه پریدن نمی‌ذاره صمیمیت واقعی ایجاد بشه، باید چیکار کنیم؟!
‌‌ما باید تمرین کنیم که هر پیشنهادی که ذهنمون بهمون می‌ده را نپذیریم وقتی ذهنمون می‌گه گوشی رو قطع کن، وقتی می‌گه اتاق رو ترک کن، تو تمرین آگاهی کن، حرف ذهنت رو بشنو اما مطابق با ارزش‌هات تمرین کن، بمون، حرف بزن، شاید گریه‌ات بگیره، شاید خیلی ناراحت بشی اما این خیلی بهتره تا اینکه یه روزی بفهمی هیچکس نیست.