وقتی حالم خوب نیست بهم نگو: بهش فکر نکن... سخت نگیر... زندگی مردم رو نگاه کن و شکر کن!!

یه آدمی که ناراحته، بیشتر ازینکه نیازمند نصیحت باشه احتیاج داره شنیده بشه. علت اینکه نمی‌تونم باهات حرف بزنم اینه که می‌دونم بعد از تموم شدن حرفام چی می‌خوای بگی. می‌دونم باید بیشتر قدردان زندگیم باشم، می‌دونم دارم سخت می‌گیرم، اما رفیقم... همسرم... پدرم... مادرم... هیچی به اندازه‌ی اینکه بعد از درد و دلام بهم بگی "خیلی داره بهت سخت می‌گذره" بهم کمک نمی‌کنه!!
هیچکس به اندازه‌ی کسی که تو لحظه‌های سخت می‌فهمه چقدر فشار روت هست، بهت نزدیک نیست و ما تو اوج غم و غصه‌مون به یک آدم نزدیک احتیاج داریم.
پس موقع ناراحتی بهم نزدیک شو و به اندازه‌ی عقل و توان من به مشکلاتم نگاه کن... شاید تو قوی‌تری... به نظرت این کار درستیه که وقتی زخمی هستم، توانایی‌ات رو به روم بیاری؟!
هیچ موقع ناراحتی به اندازه‌ی اینکه ناراحتی و غمم رو به رسمیت بشناسی، زود خوبم نمی‌کنه. من غمم رو از سر راه نیاوردم که با تردیدت بخوای بندازیش دور.
فکر کن یه روزی همه با هم اینقدر خوب رفتار کنن، چقد کیفیت رابطه‌هامون بهتر می‌شد؟! با دوره شکوفایی می‌خوام با کمک شما، رابطه آدم‌هارو بهتر کنم.