چرا برخی شرکت‌ها در تعامل و کار کردن با کارکنان نسل Z مشکل دارند؟

نسل Z اولین تجربه‌های کاری خود را در اوج پاندمی آغاز کرد. با این حال، طبق مقاله‌ای در Inc، 60 درصد از کارفرمایان در سال جاری در تعامل با کارکنان نسل Z مشکل پیدا کرده و مجبور به اخراج کارکنان نسل Z شده‌اند. این آمار، بحث‌های زیادی درباره دلایل چالش‌های این نسل در حفظ شغل به راه انداخته است.
گرچه ساده است که این چالش‌ها را به کلیشه‌های نسلی همچون تنبلی، توقع‌گرایی یا بی‌تجربگی نسبت دهیم، اما موضوع پیچیده‌تر از این‌هاست. برای درک دقیق‌تر این مسئله، باید رابطه این نسل با محیط‌های کاری سنتی را بررسی کنیم.

در ادامه، سه دلیل اصلی مطرح شده است که چرا نسل Z در محیط کار با مشکلاتی مواجه می‌شود:

1. کمبود انگیزه

اما این کاملاً تقصیر آن‌ها نیست.
یکی از انتقادهای رایج از نسل Z، کمبود انگیزه کاری است. نسل‌های قدیمی‌تر، از جمله میلنیال‌ها و بومرها، اغلب این نسل را به عدم تمایل به تلاش سخت متهم می‌کنند، اما کمتر به دلایل این رفتار پرداخته می‌شود.
این نسل شاهد رویدادهای بزرگی همچون بحران مالی 2008 و تأثیرات مخرب همه‌گیری کرونا بوده است. آن‌ها از نزدیک دیدند که چگونه کارفرمایان با کارمندان وفادار رفتار کرده‌اند: اخراج‌های گسترده، کاهش حقوق و نبود امنیت شغلی.
این تجربه‌ها باعث شده است که نسل Z نسبت به مسیرهای شغلی سنتی بدبین شود.

زمانی که شاهد باشید تلاش‌های سخت همیشه پاداش داده نمی‌شوند، سخت است که به توصیه‌های کلیشه‌ای مانند “کمر همت ببند و خودت را بالا بکش” باور داشته باشید.

طبق گزارش Deloitte، نسل Z برای شرکت‌هایی که به کارمندان و جامعه اهمیت می‌دهند، ارزش قائل است. اما تجربه‌های زیسته آن‌ها اغلب شامل مشاهده بی‌ثباتی بازار کار و بهره‌کشی از منابع بوده است. بنابراین، این “کمبود انگیزه” شاید در واقع نوعی محافظت از خود باشد؛ نوعی امتناع از تعهد کامل به سیستمی که ثبات کافی ارائه نمی‌دهد.

2. تفاوت در زبان ارتباطی

یکی دیگر از عواملی که ممکن است به مشکلات نسل Z در محیط کار دامن بزند، شکاف ارتباطی است. این نسل به‌عنوان بومیان دیجیتال شناخته می‌شود، اما مهارت‌های دیجیتالی آن‌ها همیشه به ارتباطات قوی در محیط‌های کاری سنتی تبدیل نمی‌شود.
رشد در دنیای شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسانی متنی باعث شده است که بسیاری از جوانان در مکالمات حضوری، به‌ویژه در محیط‌های حرفه‌ای، ضعف داشته باشند.

مقاله‌ای از دانشگاه هاروارد در سال 2022 اشاره می‌کند که این نسل در دوران پاندمی وارد بازار کار شد؛ زمانی که پیام‌های کوتاه جایگزین جلسات حضوری بودند. این موضوع، فرصت آموزش مهارت‌های ارتباطی سنتی مانند همکاری عمیق یا ارائه حرفه‌ای را از آن‌ها سلب کرد.
مشکل زمانی جدی‌تر می‌شود که کارفرمایان انتظار دارند نسل Z بدون سازگاری، خود را با روش‌های سنتی ارتباط وفق دهند. این شکاف ارتباطی ممکن است به سوءتفاهم‌ها، اشتباهات و حتی برداشت اشتباه از تعهد کاری آن‌ها منجر شود. در واقع، نسل Z تنها از روش‌های متفاوتی برای برقراری ارتباط استفاده می‌کند.

3. رد فرهنگ “زندگی برابر است با کار”

شاید برجسته‌ترین دلیل چالش نسل Z در محیط کار، رد فرهنگ کاری سنتی باشد که ساعات طولانی، همیشه در دسترس بودن و فداکاری شغلی را ارزشمند می‌داند.
برای نسل‌های قبلی، موفقیت برابر بود با تلاش بی‌وقفه و فداکاری شغلی. حتی میلنیال‌ها فرهنگ “هجوم به موفقیت” (hustle culture) را رمانتیک کرده بودند. اما نسل Z این دیدگاه را نمی‌پذیرد. آن‌ها به چیزی بیشتر از یک حقوق ماهانه اهمیت می‌دهند: تعادل، معنا و رضایت شخصی که تماماً به کار مرتبط نباشد.

طبق یک مطالعه از Deloitte در سال 2023، 50 درصد از نسل Z تعادل کار و زندگی را به‌عنوان یکی از اولویت‌های اصلی هنگام انتخاب شغل معرفی کردند. این نسل کمتر به تحمل محیط‌های کاری سمی تمایل دارد و سریع‌تر از شغل‌هایی که انتظارات آن‌ها را برآورده نمی‌کنند، کناره‌گیری می‌کند.
این رفتار به معنای تنبلی نیست. نسل Z اولویت بیشتری برای سلامت روان و رفاه شخصی قائل است تا پیشرفت شغلی. این تغییر در اولویت‌ها می‌تواند برای همکاران قدیمی‌تر و شرکت‌هایی که انتظار تلاش‌های فوق‌العاده دارند، چالش‌برانگیز باشد.

نتیجه‌گیری:

مشکلاتی که نسل Z در محیط کار تجربه می‌کند، تماماً تقصیر خودشان نیست. آن‌ها در دنیایی پر از تغییرات سریع بزرگ شده‌اند و شاهد بوده‌اند که وعده‌های سنتی امنیت شغلی و پیشرفت حرفه‌ای همیشه محقق نمی‌شوند.
نسل Z به این دلیل اخراج نمی‌شود که “نسل بدی” از کارکنان است؛ بلکه با سیستم‌های کاری قدیمی که خود را با نیازهای مدرن وفق نداده‌اند، در تضاد قرار دارد.