در انجام کارهام اهمال کارم چیکار کنم

 علت های روانشناختی پیچوندن خودمون و کارهامون رو نمی خوام براتون بشکافم و توضیح بدم. توی یه مقاله یکی دو صفحه ای مجال گفتنش نیست. اما می خوام بدونید تمام رفتارهای ما ریشه در عادتهای ما داره که از گذشته (با تکرار و اصرار) در ما نهادینه شده.

میدونی داستان از کجا شروع شد؟ از یه روزی که تو یه هویی یه تصمیمی گرفتی مشغول به انجام کار (اصلی و مهمت) نشی و بری سراغ یه کار بی اهمیت دیگه. لذت آنی انجام اون کار بی اهمیت بعضی وقت ها از رنج انجام دادن کار اصلی بیشتر به نظر میاد و خب ما هم ساده ایم… گول می خوریم.

این مدل آدم ها اضطراب مواجه شدن با کارهاشون رو هی به تاخیر می اندازن و تو ذهنشون این مسئله اینجوری تعریف شده که مسئول بودن در قبال انجام اون کار دست و پا گیر و سخته و از پسش بر نمیان. سر همین ماجراست که دائما برای خودشون زمان می خرن و نمی دونن این زمانی که دارن می خرن چقدر دارن بابتش گرون هزینه میکنن.

راهکار مقابله اش، مواجه شدنه. دقیقا با همون کاری که می خوای در همون لحظه انجام بدی باید موا جه بشی.

یه نکته خیلی خیلی مهم: این راهکار مثل خوردن ژلوفن برای سردرد میگرنی هستش. شاید تاثیر کمی روی درد بذاره اما راه درمان نیست.

شما هم ممکنه با راهکار مواجه شدن ، بعضی از اوقات شکست بخورین و نتونین خودتون رو وادار به انجام کار اصلی کنید، اما راه کمکی خوبیه که تجربه بهم ثابت کرده.

توصیه من توی این شرایط به شاگردهام، تفکر عمیق هستش. خیلی از جاها ما بدون فکر عمل کردیم و فقط با توجه به عادت هامون رفتار کردیم. یعنی وقتی که می خوای اهمال کاری کنی و کارهات رو به تاخیر بندازی، فقط به این فکر کن که انجام دادن اون کار چقدر سخته و یا دشواره؟ آیا واقعا تو نمی تونی از پسش بربیای؟

مراقب رفتارهایی که بهشون عادت کردی باش… ما در آخر عادت هامون می شیم.

هر عادت به خاطر تکرار یه رفتار خاص شکل گرفته؛ با هر بار انجام ندادن اون رفتار می تونی قدرت و زور اون عادت رو کم کنی. فقط دیگه باید انجامش ندی…

دیگه انجامش نده.