زیادهانديشی به معنای تفکر است؛ اما نه تفکر مفید و سودمند، بلکه تفکری که بیش از حد انسان را مضطرب میسازد.
زیادهانديشی یعنی تفکر در امور پیشآمده یا گذشته. قدرت اندیشه موهبتی ستودنی است، اما زیادهانديشی تنها قدرت مغز را به تحلیل بیفایده میبرد.زیادهانديشی درست زمانی رخ میدهد که کنترل جریان زندگی از دست ما خارج شده است. بسیاری از افراد میگویند که بدون آنکه بخواهند، در معرض این افکار قرار میگیرند.

