«همیشه بهترین باش.» این ندای درونی، همان کمالگرایی است. این ویژگی در بهترین حالت، انگیزه، موفقیت و خوشبختی را برای ما به ارمغان میآورد، اما فراموش نکنید که کمالگرایی شخص را بینهایت تحت فشار قرار میدهد و کوچکترین اشتباه ممکن را تبدیل به بزرگترین دغدغه ذهنی او میکند.
جامعه کنونی ما در گسترش این فرهنگ نقش دارد؛ مانند تشویق افراد به داشتن بدنی بینقص، دستیابی به موفقیت حرفهای و شخصی، تربیت عالی فرزندان، تحقق خوشبختی کامل و…
اما چگونه میتوانیم بدون آنکه رؤیاهایمان را نادیده بگیریم یا رها کنیم، فقط جنبه مثبت کمالگرایی را حفظ کنیم؟
