هر چه بیشتر در بدبختی‎‌هایمان متوقف شویم، قدرتشان برای آسیب رساندن به ما بیشتر می‌شود (ولتر)‌‌

ذهن ما دائما به دنبال این است که ثابت کند اوضاع خوب نیست، حتی این توانمندی را در روزهای خوب هم دارد چه برسد به روزهای بد که دیگر ما را منفجر می‌کند.‌‌ ‌‌
این کار را انجام می‌دهد تا بتواند با حواس جمعی بیشتر، از جان ما حفاظت کند؛ دستش درد نکند‌‌ اما هم جلوی لذت بردن و استفاده ما را از حداقل‌هایی که داریم می‌گیرد و هم انرژی ما را برای بهبود شرایط!!‌‌ آماندا ریپلی با توصیف پدیده‌ای به نام: “دست انداز گرایی” می‌گوید: “رانندگان هرچه توجه بیشتری به دست اندازها دارند، احتمال اینکه در آنها بیفتند بیشتر خواهد شد. “‌‌اما چرا اینگونه است؟! همانطور که در بالا گفتم ذهن ما دنبال حفظ بقا ما است و معمولا این کار را با افزایش تولید احساسات منفی انجام می‌دهد و حضور احساسات منفی، ممکن است باعث حفظ جان ما شود اما خیلی از راهکارهای ما را نابود می‌کنند.‌‌ تحت تاثیر ترس، حواس ما تنگ و محدود می‌شود‌‌ چشم انداز و برنامه‌ریزی ما محدود می‌شود, پس دوباره به چاله می‌افتیم ترس و اضطراب زیاد عملکرد رشدی ما را بی‌کیفیت می‌کنند، پس احتمال شکست و تصمیم‌های بد را بیشتر می‌کنند.‌‌ به همین خاطر شاید فرد بعد از یک شکست مالی، تصمیم به این بگیرد که یک تصمیم مالی اشتباه دیگر بگیرد.‌‌ چه کار باید کرد؟ کاری که من در فینال عصر جدید برای فینالیست‌ها انجام می‌دادم؛ تجسم ذهنی مثبت، مثلا به محمد زارع قبل تمرین گفتم، اجرای خودش را چند بار به صورت ذهنی و بدون وسایل و تجهیزات، مرور کند پارسا همزمان با تمرین تنفس، در ذهنش، بهترین آواز خودش را چندین بار خواند.‌‌ نینجاها با مدیتیشن تصور، چندین بار هماهنگی و اجرای خودشان را مرور کردند و …‌‌ حالا نوبت شماست: به جای اینکه فقط درگیر دست انداز و اجرای بد باشید، آنچه که می‌خواهید را مرور کنید. این کار در روزهای سخت بسیار سخت است اما قرار نیست شکوفایی و رشد آسان باشد.‌‌