چجوری امیدم رو حفظ کنم؟

”  امیــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد  ”

کلمه کوتاه و سبکه، اما بار سنگینی رو به دوش میکشه. ما بدون امید عملا قدم از قدم برنمی داریم، اما ما می تونیم تو بدترین شرایطمون باشیم و بازم امید به بهتر شدن داشته باشیم.
اخیرا زندگی نامه ی فردی رو می خوندم که از کره ی شمالی فرار کرده بود. توضیح و شرح اتفاقاتی که اون جا میافته در باب این مقاله نمیگنجه؛ اما به گفتن همین نتیجه گیری اکتفا می کنم که فقط دو دسته آدم در اونجا دووم میارن:
1) آدم هایی که شرایط خودشون رو قبول کردن و پذیرفتن.
2) آدم هایی که هنوز امید به بهتر شدن شرایط دارن؛ حالا یا از طریق فرار کردن و آزاد شدنشون یا باور عمیقی که به اعتقادات حزبی دارن و مطمئنا حزب داره کار خودش رو به سمت درست شدن جلو می بره.

و اما دسته ای که احتمال خیلی زیاد خودکشی میکنن و یا زیر بار فشار خیلی زود بیمار میشن و از فرط ضعیف شدن، نه کاری دارن و نه پولی برای ادامه ی حیات.
اول، باید بپذیریم کجای کاریم. این رتبه ی سنجش منه، این ها درصدهای منه، این ها نتیجه ی تک تک تلاش های منه. (خیلی وقت ها هست که با این جمله ها مواجم میشیم که من اندازه ی تلاشم نتیجه نمی گیرم، این ها درصدهای من نیست، من توی خونه بهتر می زنم و…)
دوم، امید داشته باشیم که میتونیم با خوندن و کار بیشتر و پیدا کردن نقاط قوت و ضعفمون اوضاع رو بهتر کنیم. تو باید بدونی که با یه برنامه ی درست و کار بیشتر از همیشه ات نمیشه بهتر از چیزی که الان هستی نشی. تو قطعا موفق میشی و این موفقیت به معنای بهتر شدن از همین لحظه ای هست که توش قرار داری؛ نه لزوما بهتر شدن از دوستت و مقایسه ی خودت با اون.
امید ، راه زندگی ماست. اگه خودت و راهت و استعدادت رو قبول نداری و نمی تونی به خودت امید داشته باشی، به عشق کی میخوای کار کنی؟ چطوری میخوای تو روزهای باقی مونده معجزه کنی؟ به لحظه ای فکر کن که رتبه ات اومده و تو ازش راضی نیستی، اون لحظه به خدا میگی اگه فقط 1 هفته داشتم اوضاع رو بهتر می کردم…
حالا تو 2 ماه وقت داری.  بسم الله…

برای استفاده از خدمات مشاوره تحصیلی بارسا و استفاده از یک جلسه مشاوره تحصیلی خصوصی رایگان با این شماره تماس بگیرید . 22677917 – 021